Pagina inhoud

    Informatie over dienstverrichters ihkv de dienstenrichtlijn (Afd. 2A, Titel 5, Boek 6 B.W.)

    Inleiding informatie over dienstverrichters en hun diensten naar aanleiding van de dienstenrichtlijn

    In Afd. 2A, Titel 5, Boek 6 B.W. is – als onderdeel van het overeenkomstenrecht – een aantal  regels opgenomen met betrekking tot “dienstverrichters”. Deze afdeling in de wet is een uitvloeisel uit de zgn. Dienstenrichtlijn (Europese Richtlijn nr. 2006/123/EG van 12 december 2006 betreffende diensten op de interne markt) (PbEU L 376). De Richtlijn beoogt de belemmeringen weg te nemen voor dienstverrichtende bedrijven, met name kleine en middelgrote ondernemingen, om hun activiteiten over de nationale grenzen uit te breiden en ten volle profijt te trekken van de interne markt.

    Voor het bestuursrechtelijke gedeelte (de overheidstaak) is de Dienstenwet in het leven geroepen (i.w.tr. 7-12-2009). De bevoegde instantie is de Autoriteit Consument en Markt (ACM). Zie ook de wetsinformatie over de aan de Dienstenwet gerelateerde regelingen en besluiten (de “wetsfamilie”) de wetsinformatie op Wetten Overheid bij deze wet.

    De civielrechtelijke regeling in Titel 5, Boek 6 B.W. omvat 6 bepalingen (art. 6:230a B.W. tot en met art. 6:230f B.W.).

    Voor de publiekrechtelijke bekrachtiging bepaalt art. 8.9 Wet Consumentenbescherming, dat de dienstverrichter de bepalingen van deze Afdeling in acht dient te nemen.

    Definities

    In art. 6:230a B.W. worden de voor de regeling relevante begrippen gedefinieerd. Dit zijn (kort samengevat):

    – afnemer: natuurlijke persoon of een rechtspersoon die al dan niet voor beroepsdoeleinden, van een dienst gebruik maakt of wil maken;
    – bevoegde instantie: bestuursorgaan, dat een toezichthoudende, vergunningverlenende of regelgevende rol vervult ten aanzien van diensten;
    – centraal loket: loket, bedoeld in artikel 5, eerste lid, van de Dienstenwet;
    – dienst: economische activiteit, anders dan in loondienst, die gewoonlijk tegen vergoeding geschiedt, als bedoeld in artikel 50 van het Verdrag;
    – dienstverrichter: natuurlijke persoon die een dienst aanbiedt of verricht;
    – lidstaat: lidstaat van de Europese Unie of van de Europese Economische Ruimte;
    – vergunning: beslissing, uitdrukkelijk of stilzwijgend, over de toegang tot of de uitoefening van een dienst;
    – vergunningstelsel: procedure die voor een dienstverrichter of afnemer de verplichting inhoudt bij een bevoegde instantie stappen te ondernemen ter verkrijging van een vergunning.

    De regeling geldt dus voor ingezetenen van de EU of de EER.

    Informatieverstrekking

    In art. 6:230b B.W. is bepaald, welke informatie de dienstverrichter aan zijn afnemer beschikbaar moet stellen. Dit zijn:

    1.   naam, rechtspositie en rechtsvorm, het geografisch adres waar hij is gevestigd, zijn adresgegevens;
    2.   het nummer van het handelsregister of vergelijkbaar openbaar register waaronder hij is ingeschreven;
    3.   wanneer een vergunning vereist is: de adresgegevens van de bevoegde instantie of van het centraal loket;
    4.   zijn BTW-nummer als BTW-belaste dienst is;
    5.   voor gereglementeerde beroepen: elke beroepsorde of vergelijkbare organisatie waarbij de dienstverrichter is ingeschreven, en de beroepstitel en de lidstaat waar die is verleend;
    6.   de algemene voorwaarden en bepalingen die de dienstverrichter hanteert;
    7.   gehanteerde bepalingen betreffende het op de overeenkomst toepasselijke recht of de bevoegde rechter;
    8.   het eventuele bestaan van niet bij wet voorgeschreven garantie na verkoop;
    9.   de prijs van de dienst wanneer de dienstverrichter de prijs van een bepaald soort dienst vooraf heeft vastgesteld;
    10. de belangrijkste kenmerken van de dienst wanneer deze niet uit de context blijken;
    11. de verzekering of waarborgen, met name de adresgegevens van de verzekeraar of de borg en de geografische dekking (conform art. 23 Richtlijn);
    12. adresgegevens, met name een postadres, faxnummer of e-mailadres en een telefoonnummer, waar alle afnemers een klacht kunnen indienen of informatie over de verrichte dienst kunnen vragen;
    informatie over een evt. toepasselijke gedragscode of buitengerechtelijke geschillenbeslechting van de beroepsgroep. De dienstverrichter vermeldt dit in elk document waarin zijn diensten in detail worden beschreven.

    Wijze van verstrekken van de informatie

    In art. 6:230c B.W. wordt een aantal methoden aangegeven waarlangs de dienstverrichter de wettelijk vereiste informatie kan verstrekken.

    Informatie die op verzoek moet worden verstrekt

    In art. 6:230d B.W. wordt aangegeven welke (aanvullende) informatie de dienstverrichter op verzoek van de afnemer dient te verstrekken.

    Correct, helder en ondubbelzinnig

    Art. 6:230e B.W. stelt enkele – voor de hand liggende – eisen aan de aard van de te verstrekken informatie: de informatie moet correct, helder en ondubbelzinnig zijn.

    De informatie wordt tijdig voor de sluiting van een schriftelijke overeenkomst of, indien er geen schriftelijke overeenkomst is, voor de verrichting van de dienst meegedeeld of beschikbaar gesteld.

    Civielrechtelijke handhaving

    De regeling is verwant aan de implementatie van de Richtlijn consumentenbescherming. Het ligt in de rede, dat de ambtshalve toetsing door de rechter van de nakoming van de informatieverplichtingen ter bescherming van de consument ook geldt voor diensten. Zie de pagina Overeenkomsten tussen handelaren en consumenten.

    Dienstenbesluit

    Bij AmvB kunnen nadere regels worden gesteld (conform art. 22 lid 6 Richtlijn). Aldus art. 6:230f B.W.. Zie ook de verwijzing naar de wetsinformatie bij deze regeling.

    Rechtspraak

    Hof ‘s-Hertogenbosch 4 april 2017 – de regeling is (evenmin als de regeling inzake oneerlijke handelspraktijken) niet van toepassing, aangezien appellant geen consument is, maar ondernemer. De stelling dat appellant een heel kleine onderneming is en dus met een consument gelijk te stellen wordt van de hand gewezen.

    Auteur & Last edit

    [MdV, 7-04-2018; laatste bewerking 6-05-2023]

    Informatie over dienstverrichters ihkv de dienstenrichtlijn (Afd. 2A, Titel 5, Boek 6 B.W.)

    Cicero Law Pack software advocaten juridische activiteiten online

    Praktizijns

    Pagina inhoud

      Informatie over dienstverrichters ihkv de dienstenrichtlijn (Afd. 2A, Titel 5, Boek 6 B.W.)

      Inleiding informatie over dienstverrichters en hun diensten naar aanleiding van de dienstenrichtlijn

      In Afd. 2A, Titel 5, Boek 6 B.W. is – als onderdeel van het overeenkomstenrecht – een aantal  regels opgenomen met betrekking tot “dienstverrichters”. Deze afdeling in de wet is een uitvloeisel uit de zgn. Dienstenrichtlijn (Europese Richtlijn nr. 2006/123/EG van 12 december 2006 betreffende diensten op de interne markt) (PbEU L 376). De Richtlijn beoogt de belemmeringen weg te nemen voor dienstverrichtende bedrijven, met name kleine en middelgrote ondernemingen, om hun activiteiten over de nationale grenzen uit te breiden en ten volle profijt te trekken van de interne markt.

      Voor het bestuursrechtelijke gedeelte (de overheidstaak) is de Dienstenwet in het leven geroepen (i.w.tr. 7-12-2009). De bevoegde instantie is de Autoriteit Consument en Markt (ACM). Zie ook de wetsinformatie over de aan de Dienstenwet gerelateerde regelingen en besluiten (de “wetsfamilie”) de wetsinformatie op Wetten Overheid bij deze wet.

      De civielrechtelijke regeling in Titel 5, Boek 6 B.W. omvat 6 bepalingen (art. 6:230a B.W. tot en met art. 6:230f B.W.).

      Voor de publiekrechtelijke bekrachtiging bepaalt art. 8.9 Wet Consumentenbescherming, dat de dienstverrichter de bepalingen van deze Afdeling in acht dient te nemen.

      Definities

      In art. 6:230a B.W. worden de voor de regeling relevante begrippen gedefinieerd. Dit zijn (kort samengevat):

      – afnemer: natuurlijke persoon of een rechtspersoon die al dan niet voor beroepsdoeleinden, van een dienst gebruik maakt of wil maken;
      – bevoegde instantie: bestuursorgaan, dat een toezichthoudende, vergunningverlenende of regelgevende rol vervult ten aanzien van diensten;
      – centraal loket: loket, bedoeld in artikel 5, eerste lid, van de Dienstenwet;
      – dienst: economische activiteit, anders dan in loondienst, die gewoonlijk tegen vergoeding geschiedt, als bedoeld in artikel 50 van het Verdrag;
      – dienstverrichter: natuurlijke persoon die een dienst aanbiedt of verricht;
      – lidstaat: lidstaat van de Europese Unie of van de Europese Economische Ruimte;
      – vergunning: beslissing, uitdrukkelijk of stilzwijgend, over de toegang tot of de uitoefening van een dienst;
      – vergunningstelsel: procedure die voor een dienstverrichter of afnemer de verplichting inhoudt bij een bevoegde instantie stappen te ondernemen ter verkrijging van een vergunning.

      De regeling geldt dus voor ingezetenen van de EU of de EER.

      Informatieverstrekking

      In art. 6:230b B.W. is bepaald, welke informatie de dienstverrichter aan zijn afnemer beschikbaar moet stellen. Dit zijn:

      1.   naam, rechtspositie en rechtsvorm, het geografisch adres waar hij is gevestigd, zijn adresgegevens;
      2.   het nummer van het handelsregister of vergelijkbaar openbaar register waaronder hij is ingeschreven;
      3.   wanneer een vergunning vereist is: de adresgegevens van de bevoegde instantie of van het centraal loket;
      4.   zijn BTW-nummer als BTW-belaste dienst is;
      5.   voor gereglementeerde beroepen: elke beroepsorde of vergelijkbare organisatie waarbij de dienstverrichter is ingeschreven, en de beroepstitel en de lidstaat waar die is verleend;
      6.   de algemene voorwaarden en bepalingen die de dienstverrichter hanteert;
      7.   gehanteerde bepalingen betreffende het op de overeenkomst toepasselijke recht of de bevoegde rechter;
      8.   het eventuele bestaan van niet bij wet voorgeschreven garantie na verkoop;
      9.   de prijs van de dienst wanneer de dienstverrichter de prijs van een bepaald soort dienst vooraf heeft vastgesteld;
      10. de belangrijkste kenmerken van de dienst wanneer deze niet uit de context blijken;
      11. de verzekering of waarborgen, met name de adresgegevens van de verzekeraar of de borg en de geografische dekking (conform art. 23 Richtlijn);
      12. adresgegevens, met name een postadres, faxnummer of e-mailadres en een telefoonnummer, waar alle afnemers een klacht kunnen indienen of informatie over de verrichte dienst kunnen vragen;
      informatie over een evt. toepasselijke gedragscode of buitengerechtelijke geschillenbeslechting van de beroepsgroep. De dienstverrichter vermeldt dit in elk document waarin zijn diensten in detail worden beschreven.

      Wijze van verstrekken van de informatie

      In art. 6:230c B.W. wordt een aantal methoden aangegeven waarlangs de dienstverrichter de wettelijk vereiste informatie kan verstrekken.

      Informatie die op verzoek moet worden verstrekt

      In art. 6:230d B.W. wordt aangegeven welke (aanvullende) informatie de dienstverrichter op verzoek van de afnemer dient te verstrekken.

      Correct, helder en ondubbelzinnig

      Art. 6:230e B.W. stelt enkele – voor de hand liggende – eisen aan de aard van de te verstrekken informatie: de informatie moet correct, helder en ondubbelzinnig zijn.

      De informatie wordt tijdig voor de sluiting van een schriftelijke overeenkomst of, indien er geen schriftelijke overeenkomst is, voor de verrichting van de dienst meegedeeld of beschikbaar gesteld.

      Civielrechtelijke handhaving

      De regeling is verwant aan de implementatie van de Richtlijn consumentenbescherming. Het ligt in de rede, dat de ambtshalve toetsing door de rechter van de nakoming van de informatieverplichtingen ter bescherming van de consument ook geldt voor diensten. Zie de pagina Overeenkomsten tussen handelaren en consumenten.

      Dienstenbesluit

      Bij AmvB kunnen nadere regels worden gesteld (conform art. 22 lid 6 Richtlijn). Aldus art. 6:230f B.W.. Zie ook de verwijzing naar de wetsinformatie bij deze regeling.

      Rechtspraak

      Hof ‘s-Hertogenbosch 4 april 2017 – de regeling is (evenmin als de regeling inzake oneerlijke handelspraktijken) niet van toepassing, aangezien appellant geen consument is, maar ondernemer. De stelling dat appellant een heel kleine onderneming is en dus met een consument gelijk te stellen wordt van de hand gewezen.

      Auteur & Last edit

      [MdV, 7-04-2018; laatste bewerking 6-05-2023]

      Informatie over dienstverrichters ihkv de dienstenrichtlijn (Afd. 2A, Titel 5, Boek 6 B.W.)

      Zoeken binnen de kennisbank

      Lawyrup, jouw gratis kennisbank over burgerlijk (proces)recht!