De wet noemt een contract een ‘wederkerige overeenkomst’. Het aangaan van een overeenkomst is een rechtshandeling. Omdat het Nederlandse overeenkomstenrecht vormvrij is, kan een overeenkomst ook mondeling worden aangegaan. Als er maar wilsovereenstemming is, is de overeenkomst een feit.

Typerend voor een wederkerige overeenkomst is dat er over en weer verbintenissen uit ontstaan. Zoals bij een koopcontract dat de ene partij iets moet leveren en de andere partij daarvoor een koopsom moet betalen.

Contract of overeenkomst?

De termen overeenkomst en contract zijn voor het recht uitwisselbaar. In de praktijk wordt met het woord ‘contract’ meestal bedoeld de schriftelijke vastlegging van de overeenkomst, dus het papier of de digitale vastlegging ervan. Een schriftelijk vastgelegde overeenkomst is wel zo handig, want daarmee hebben partijen bewijs van wat zij nu eigenlijk hebben afgesproken (en dát er een overeenkomst tot stand gekomen is).

Schriftelijke overeenkomst soms verplicht

In sommige specifieke gevallen vereist de wet wel een schriftelijke overeenkomst, en voor bepaalde rechtshandelingen is zelfs een notariële akte vereist.

Benoemde contracten

Een beperkt aantal veel voorkomende soorten overeenkomsten hebben een eigen uitwerking gekregen in de wet. Deze overeenkomsten zijn te vinden in Boek 7 B.W. en Boek 7A B.W., zoals de aannemingsovereenkomst, de arbeidsovereenkomst, de huurovereenkomst en de koopovereenkomst.

Verdieping contractenrecht

Zie voor verdieping de kennisbank pagina Wederkerige overeenkomsten.

[MdV, 6-04-2023]