Insolventierecht

Het insolventierecht is de omvattende term voor de procedures die zijn geregeld in de Faillissementswet. De naam faillissementsrecht is verouderd, omdat de wet ook verschillende andere insolventieprocedures kent.

De Faillissementswet kent meerdere procedures

Naast het faillissement kent de Faillissementswet ook de surseance (voor ondernemers), de wettelijke schuldsanering (WSNP) (voor particulieren oftewel natuurlijke personen) en de WHOA (het onderhands akkoord voor de sanering van bedrijven).

Ook internationaal is de termijn ‘insolvency’ gebruikelijk: letterlijk betekent dit ‘niet kunnen betalen’.

Het insolventierecht is een verlengstuk van het executierecht

Het insolventierecht is in feite een verlengstuk van het executierecht. Het faillissement biedt een procedure voor de tegeldemaking (executie) van het vermogen van de schuldenaar ten behoeve van al zijn of haar schuldeisers.

Curator in faillissement

Daarbij speelt de curator – net als de deurwaarder bij een individuele executie – een centrale rol. De curator is de door de rechtbank aangewezen onafhankelijke verkeersregelaar, die overeenkomstig de wet zorgt voor de tegeldemaking en na het afronden daarvan voor de verdeling van de executie-opbrengst (het batig saldo van de boedel) onder de schuldeisers, ieder naar zijn (voor)rang.

Toezicht door rechter-commissaris en rechtbank

In een faillissement houdt de rechtbank via een rechter-commissaris toezicht op het functioneren van de curator. Dit geldt ook voor de bewindvoerder in een surseance of een bewindvoerder in de WSNP.

Ook in de WHOA kan de rechtbank worden gevraagd beslissingen te nemen over het akkoord dat wordt voorbereid en aangeboden. De rechtbank kan daarbij ook een herstructureringsdeskundige aanwijzen en een observator.